Emptiness

Emptiness, parang ang lungkot ng title ko. Pero joke lang yan, kasi hindi naman ako malungkot. Anyway, kamusta naman? Nagpunta ba kayo sa Manila Cathedral para kay Cory?Ako hindi. Pero huwag niyong sabihing wala akong pakealam. Kase meron, meron, meron!

Lately, wala akong maisip isulat. Maraming ideas pero hindi ko mapagisa, parang puro fragments lang. Kahit sa musika, hindi ako makagawa ng kanta. Pero ganun talaga pag pinipilit ko, wala akong nagagawa, kung meron man, ubod ng pangit. So, medyo nagegets niyo na ba kung bakit emptiness? Empty ako ngayon, lacking creativity. Para akong cheesedog na walang cheese. Hamburger na walang ham. Iced tea na walang ice. (Okay gutom ako, inaamin ko na).

Siguro naman nararanasan niyo din to minsan. Alam mo yun, yung parang may something na dapat kang gawin, pero hindi mo makuha kung ano or paano. Ako naman, sa mga ganitong oras ko narerealize na dapat pala yung mga naisip ko nun e sinulat ko agad. Ganun kasi ako e, mayabang, kunwari may naisip akong brilliant idea, sabihin na nating nakaisip ako ng formula para magkaron na talaga ng totoong pokemon. Siyempre ang ganda ng idea diba!? Dapat tandaan, para matandaan, dapat isulat. Ako, mayabang ako, hindi ko isusulat, mamaya nakalimutan ko na. Yan, kaya tayo walang pokemon ngayon, kasalanan ko yun. Sorry na ha?

So ano ba ang ibig kong iparating sa inyo, aking mga mambabasa. Meron tayong kasabihan na gasgas na rin sa kakaulit. "Oppurtunity knocks once." Parang nangyayari sakin ngayon, dapat tinake ko na yung oppurtunity na yun habang nandun pa yung idea. Sayang e. Tama diba? Pero iibahin ko ng konti to, okay lang ba?

"Oppurtunity knocks once, because they fall in line at your door, millions of them." Look at this blogpost as an example. I was out of ideas, and I ignored the previous ones. But still, palaging may darating na bago.

Yon, binabati ko si "Chekwa". Wuhahaha..