I had a fun day at school. Saya ng araw ko. Malapit na mag 9pm so naghiwalay na kami ng friends ko and dumaan muna akong KFC para bumili ng paborits kong twister. Punta ako sa parking lot E ng sm fairview. Kinamusta ko pa yung kotse kung okay lang siya tapos ay pumasok na sa sasakyan. Ang saya ko grabe, di ko maexplain ang katuwaan. Ayaw nanaman umandar ng kotse. Beset.
So I tried hard to fix it with my very little knowledge of car fixing whatsoebiiir. Wala. So 10pm na at marami pa akong gagawin. Hassle pare. Nagdesisyon na akong iovernight parking ang magiting na sasakyan. Nagtanong ako sa guard. Kelangan ko pa daw maglakbay patungo sa CRS office ng SM. Tinuro niya sa akin kung paano pumunta dun. Nagumpisa na ang aking epic journey papunta sa CRS office.
So after ng epic journey ko. Nakarating na ako sa CRS office ng sm (level up sound ng ragnarok plays). Ang daming guwardiya! Sa sobrang dami nila parang di na safe, nakakatakot na. Parang pagtutulungan ka nilang gulpihin. Tapos parang may meeting yata sila.
Nakakatakot.
Pag pasok ko sa CSR office. May manong na nakaglasses at nakangiti sa kin. OO pare, parang bading. Pero hindi naman pala siya bading, (actually parang mas exciting ang kwento kung bading siya). Tapos yun, mabait si kuya, pinafill up niya sa akin ang isang form.
Pangalan:
Adres:
Bakit iiwan ang sasakyan:
Deskripsyon ng sasakyan:
tapos may statement na "Ako, state your name, etc etc". Naamaze ako, ngayon na lang ulit ako nakafillup ng ganitong form. Anyway, so habang finifillupan ko yung form, iniisip ko pa rin kung bakit parang ang aliwalas ng ngiti ni kuya and parang ang ganda ng aura niya. Ewan ko ba, hindi naman siya bading. Isa siyang kakaibang lalake.
Okay na sana at pwede na akong umuwi. Kaso nagtanong pa si kuya tungkol sa desktop computer niyang sira ang mouse. After ko siyang bigyan ng advice ay nakaalis na rin ako sa CSR office.
Ang saya ko. Hindi ko alam kung bakit. Habang naglalakad ako pabalik ng kotse para kunin ang mga gamit ko e nakangiti ako. OO na para na akong baliw nakangiti magisa. Siguro ay nagenjoy ako sa mini adventure ko.
Dun ko naisip na, hindi lang pala change and constant sa mundo. Improvement din. Though hindi lang halata sa kwento ko. Naisip ko na lagi palang may improvement kung titignan mo lang ng mabuti. Kahit ano pang disaster yan or mabigat na problema. Laging may tumitibay sa loob natin mapasuccess or failure man.
Parang walang connect sa experience ko pero meron. Thank you for reading!
