immortality

Madalas ko naiisip kung ano kaya ang feeling ng maging immortal. Yung tipong kahit saksakin ka, barilin, pugutan ng ulo, ilaglag sa bangin, ipasagasa sa bus, iparape, chop chop, pasabugin ang utak, gamitan ng deathnote, gamitan ng geass, gamitan ng kame hame wave, ipakain sa tigre, ilibing, lunurin, sunugin, lasunin, ipitin sa stampede, pagtulungan ng WWE wrestlers, UFC fighters kahit isama pa si manny pacquiao, si ali, si efren "bata" reyes(bakit pwede naman aa, malakas naman siya), si majimbu, si doraemon, dora the explorer at kahit sino pang cartoons na hindi nakakatuwa. Hindi ka pa rin mamatay, kahit pa madapa ka. Ano ang pakiramdam nun?

Ilang pamilya kaya ang mabubuo mo nun? Baka siguro pati hayop patulan mo na, maiba lang. Syempre kung 79,858 years old ka na malamang sawa ka na sa tao. Kawawa siguro ako nun pag naging immortal ako. Siyempre kawawa din kayo, kasi hindi natin alam kung kelan ko aabusuhin yun. Siyempre isusumpa niyo ako, tapos nakakalungkot yun, magmumukmok ako, iiyak, tas maawa kayo sakin, kaya friends na ulit tayo, tas naisip natin na kelangan talaga nating magkaisa para maging maayos ang mundo, tas tatakbo na akong presidente ng Pilipinas, siyempre sikat na ako e, pag sikat ka may potential ka nang mangurakot. Nanalo ako kasi ang ganda ng image ko sa commercials, tapos kunwari umaasenso ang Pilipinas, eh nalaman niyo, yari na. So ako pa rin yung presidente, kasi nakalimutan niyo na na may kasalanan ako sa inyo, tapos dumating si Freeza sinira yung mundo. Kaya hinanap ko ngayon yung dragon balls, e wala nasira din, lipat ako ngayon sa planet nemic, tas sabi ko, I shall return! Tapos yun, inayos na ni son goku yung earth, pero di na ako bumalik. Ano inaasahan niyo? Politiko kaya ako, bakit ko gagawin yung sinabi ko? Ano ba yan. Slow mo.

Ayun, kaya ayoko maging immortal e.